Biebrzański Park Narodowy

Początki Biebrzańskiego Parku Narodowego sięgają lat 90. XX wieku. Biebrzański Park Narodowy rozciąga się wzdłuż niemal całej długości rzeki Biebrzy. Na jego obszarze znajdują się liczne torfowiska, które są zarazem jego najbardziej charakterystycznym elementem. Bardzo charakterystyczne są również warunki pogodowe z długą oraz mroźną zimą. Roślinność parku jest bardzo zróżnicowana. Typowa jest chociażby roślinność bagienna oraz wodna.

Ponadto znajduje się tu kilka gatunków roślin borealnych. Biebrzański Park Narodowy uchodzi za jeden z najważniejszych obszarów, na którym występują liczne gatunki ptaków wodnych i błotnych. Za reprezentantów ptactwa uchodzą także poszczególne gatunki ptaków lęgowych czy żerujących. Przykładem ptactwa występującego w tym parku jest chociażby bielik czy puchacz. Bardzo powszechne są również kaczki. Ptaki te zaliczane są do gatunków zagrożonych. Z kolei do najbardziej charakterystycznych ssaków zamieszkujących te obszary zalicza się łosie, jelenie, dziki czy wilki.